Vivian Lickfeld
Apothekersassistente 

Vivian is apothekersassistente en houdt van de uitdaging die het ziekenhuis biedt

Wat ik zie bij VieCuri?
De mogelijkheid om veel meer uit mijn vak te halen dan ik vantevoren had verwacht 

Vivian Lickfeld deed de mbo-opleiding tot apothekersassistente. Meteen na haar studie stroomde ze door naar een baan bij een openbare apotheek in Venlo. Nadat ze daar vijf jaar met plezier had gewerkt, vond ze het tijd voor een nieuwe werkplek met meer uitdaging. Inmiddels is ze 8 maanden werkzaam als apothekersassistente bij VieCuri Medisch Centrum en ze is heel blij met haar baan.

“Bij de openbare apotheek waar ik werkte, zag ik voornamelijk de medicijnen voor chronische patiënten en diverse kuren voorbijkomen. Dat vond ik op een gegeven moment niet zo spannend meer en het was voor mij dan ook de reden om iets anders te gaan zoeken. Hier in het ziekenhuis komt een variatie aan medicijnen en toedieningsvormen voorbij en de doseringen zijn vaak veel sterker dan ik gewend was. Mensen zitten hier ook in heftigere situaties en daar komt veel meer medische kennis bij kijken. Hier word ik echt uitgedaagd en daar houd ik wel van. Iedere dag is anders en ik leer nog altijd bij!

Het werk dat ik nu doe, houdt in dat ik de medicatie verzorg van de mensen die in het ziekenhuis liggen. Als een arts aan bed of op een poli iets voorschrijft, komt het recept naar ons toe en wij maken dat in orde. Ook verzorgen we de medicatie die mee naar huis gaat. Onze belangrijkste taak is misschien wel het uitvoeren van een extra controle op de arts. We checken bijvoorbeeld of de voorgeschreven middelen en doseringen wel samengaan met de medicatie die een patiënt al heeft.

“In het ziekenhuis komt een variatie aan medicijnen voorbij en daar komt veel meer medische kennis bij kijken”

Van nature ben ik een heel rustig persoon en ik denk dat dit mijn werk ten goede komt. Je moet als apothekersassistente rustig, geduldig en precies te werk kunnen gaan bij het maken van recepten of bij de omgang met patiënten. Als iemand in mijn omgeving zich heel druk maakt, kan ik goed kalm blijven. Ik zoek in mijn vrije tijd ook graag de rust op. Zo schilder ik veel en houd ik ervan om samen met familie buiten te zijn, een hapje te eten of een leuk uitje te doen met mijn neefje en nichtje.

Ik kan heel goed genieten van de kleine dingen in het leven. Dat komt enerzijds door mijn werk in het ziekenhuis, maar ook doordat ik zelf lange tijd heel ziek ben geweest. Als jonge tiener ging mijn motoriek steeds verder achteruit en jarenlang konden ze niet vinden wat me mankeerde. Ik belandde zelfs in een rolstoel. Uiteindelijk kwamen ze er in Nijmegen achter dat ik te veel hersenvocht had, wat druk op delen van mijn hersenen veroorzaakte. Inmiddels kan ik zeggen dat ik weer helemaal gezond ben, maar mijn proces van genezing heeft wel een aantal jaren geduurd en ging met vallen en opstaan. Ik heb ervan geleerd dat ik nu heel dankbaar kan zijn voor mijn gezondheid en voor al het moois dat het leven te bieden heeft.

Ook voor mijn werk ben ik dankbaar. Toen ik zo ziek was, had ik nooit durven dromen dat ik ooit weer letterlijk en figuurlijk op eigen benen zou kunnen staan. Ik haal echt veel voldoening uit mijn werk en doe het met veel plezier. En het klinkt misschien gek, maar werken hier in het ziekenhuis is heel gezellig. We hebben een fijn en professioneel team en de lijntjes richting verpleegkundigen, apothekers en artsen zijn heel kort, je kunt makkelijk even iemand bellen om te overleggen. Het contact met collega’s is heel goed en iedereen is hier gelijk, wat je functie ook is. Daar hou ik van!”
 

“Toen ik zo ziek was, had ik nooit durven dromen dat ik ooit weer letterlijk en figuurlijk op eigen benen zou kunnen staan, ik heb geleerd om dankbaar te zijn”