Sharon Janssen
Beveiliger
Sharon is beveiliger en zorgt ervoor dat VieCuri voor iedereen veilig is
Wat ik zie bij VieCuri?
Een organisatie waar geen dag hetzelfde is door de vele afwisselende taken... en waar ik iets voor anderen kan betekenen
Sharon Janssen was in eerste instantie met de opleiding administratief medewerker begonnen, maar kantoorwerk en stilzitten bleek niks voor haar. Uiteindelijk is ze aan de opleiding beveiliging (mbo 2) begonnen. Nadat ze 4 maanden stage had gelopen bij VieCuri, nu ruim 15 jaar geleden, is ze in dienst getreden.
“Ik heb er nog weleens over nagedacht om bij de politie te gaan, maar ik heb hier leuke collega’s en een prima salaris en met de huidige verharding van de maatschappij wil ik dat nu niet meer. Dat merken we hier ook bij VieCuri. Denk hierbij aan verbale agressie of verwarde mensen. Hier worden we natuurlijk voor getraind. Dat is binnen VieCuri goed geregeld. De training is aangepast aan de situatie in VieCuri, waarbij wordt gekeken naar situaties waar wij mee te maken krijgen in de praktijk. De mensen die hier overlast veroorzaken, zijn meestal mensen die er zelf niets aan kunnen doen. Zij reageren agressief, vanwege hun ziektebeeld of een delier. Ik heb daar persoonlijk minder moeite mee dan bijvoorbeeld overlast die wordt veroorzaakt door drank en drugs, wat vaker in de evenementenbeveiliging voorkomt. Die mensen komen hier ook natuurlijk en belemmeren dan de zorg op de Spoedeisende hulp bijvoorbeeld.
Ons werk is heel erg afwisselend. Geen dag is hetzelfde. Je staat echt niet de hele dag bij de receptie. Het ene moment ben je bijvoorbeeld een bezoeker de weg aan het wijzen of parkeerproblemen aan het oplossen en vervolgens moet je een patiënt op de eerste hulp bijstaan die zich agressief gedraagt. De grootste uitdaging voor mij is dat we in alle situaties goed handelen, zodat VieCuri voor iedereen veilig is. Verder vind ik het superleuk om iemand anders het vak te leren. Ik ben, samen met een andere collega, praktijkbegeleider. Wij begeleiden de stagiairs op onze afdeling. Veel van die stagiairs komen ook terug om hier te werken nu hun opleiding. Daar haal ik echt voldoening uit.
“Als ik mijn werk in een cijfer moet uitdrukken, geef ik een 8."
Als ik mijn werkplezier met een cijfer moet uitdrukken, geef ik een 8. Wat ik het allerleukste vind aan mijn werk? Iets voor mensen kunnen betekenen. Dat is ook wat we in een nieuwe collega zoeken. Je moet je kunnen inleven in een persoon. Iemand kan slecht geslapen hebben of net te horen hebben gekregen dat een familielid ongeneeslijk ziek is. Daardoor kunnen mensen anders reageren. Ik vind het dan fijn om er voor zo iemand te kunnen zijn. Verder moet je iemand durven aanspreken op de regels of op hun gedrag en welke consequenties dat kan hebben, maar je moet wel redelijk blijven en de uitzonderingen eruit weten te halen. Het is echt mensenwerk. Je hebt de regels en die zijn zwart-wit. Maar daartussen ligt nog een heel groot grijs gebied. Dat maakt het lastig, maar juist ook heel mooi, want daardoor kun je een beetje eigen baas zijn. De waardering die je dan terugkrijgt, maakt ons werk heel mooi.
We werken in dag-, avond en nachtdiensten, 7 dagen per week. Wij doen aan zelfroosteren en rouleren deze diensten onderling. Dat gaat heel goed. We hebben altijd met zijn tweeën dienst. Eén collega bemand de meldkamer, het centrale punt, en de ander loopt rond en dat wissel je steeds af. We zijn een zelfsturend team, wat betekent dat we veel zaken zelf kunnen regelen en op kunnen lossen. Ons team bestaat uit 15 beveiligers, waarvan er 4 vrouw zijn. Het team is verder heel gemengd met verschillende achtergronden en nationaliteiten. We kunnen het super met elkaar vinden en staan altijd voor elkaar klaar. We gaan met een aantal collega’s wekelijks padellen en af en toe squashen we samen of gaan we samen wat drinken. We zijn best fanatiek, maar het gaat zeker ook om de gezelligheid. Na een zware werkdag kan ik mijn hoofd echter het beste leegmaken door in het bos te gaan wandelen met de honden. En daarna thuis afsluiten met een lekker drankje.”