Anneke van Boekholt
Kinderarts
Anneke is kinderarts en zet daarnaast kinderallergologie in Noord-Limburg op de kaart
Wat ik zie bij VieCuri?
Een team waar ik op kan bouwen... en waar ik de vrijheid krijg om mijn eigen balans te creëren
Anneke van Boekholt werkt sinds 2017 als kinderarts bij VieCuri. Ze ziet kinderen van 0 tot 18 jaar met uiteenlopende klachten. Haar aandachtsgebied is allergologie. Samen met collega’s is ze bezig met de verdere ontwikkeling van het VieCuri Kinderallergiecentrum.
“Toen ik begon aan de studie geneeskunde in Nijmegen, wist ik nog niet in welke richting ik me wilde specialiseren. Ik was breed geïnteresseerd en tijdens de fase van de coschappen vond ik veel verschillende specialismen interessant. Toen ik echter bij kindergeneeskunde coschappen ging lopen, had ik het gevoel dat ik daar echt op mijn plek zat. Zowel de geneeskundige kant als de open, laagdrempelige manier van samenwerken met collega’s paste goed bij me. Vanaf dat moment ben ik ervoor gegaan en na 2 jaar als arts-assistent niet in opleiding (ANIOS) ben ik gestart met de opleiding tot kinderarts vanuit het MUMC+.
Mensen denken vaak dat mijn werk zwaar is, gezien de grote verantwoordelijkheid voor een ziek, kwetsbaar kind. Gelukkig zijn lang niet alle kinderen die ik behandel ernstig ziek. Een groot deel van ons werk bestaat uit geruststellen, uitleg geven en goede leefstijl- of medicatieadviezen geven. Meestal lukt het dan een kind weer normaal deel te laten nemen aan de dagelijkse activiteiten die bij zijn of haar levensfase passen.
“Eén van de mooiste aspecten van mijn vak is het ontwapenende van een kind"
Natuurlijk kom ik soms ook in spannendere situaties terecht en dat is zeker niet altijd makkelijk. Ik merk dat je juist in deze situaties het verschil kan maken. En dat is niet alleen medisch inhoudelijk juist handelen, maar vooral ook ouders en kind zo goed mogelijk betrekken in de zorg voor het kind. Dit schept rust en duidelijkheid in de acute situatie en het helpt uiteindelijk in de verwerking hiervan. Vaak zijn er achteraf nog veel vragen over hoe en waarom dingen op een bepaalde manier zijn gedaan. Ik vind het belangrijk ook hier voldoende aandacht voor te hebben. Niets is zo erg als je kind (ernstig) ziek te zien en het is soms moeilijk om daarna weer vertrouwen te krijgen in je kind.
Het is fijn dat we samenwerken in een team waar hier aandacht voor is en dat er ondersteuning mogelijk is voor patiënten. Niet alleen qua zorg, maar bijvoorbeeld ook psychologische of pedagogische begeleiding. Als team zijn we niet alleen betrokken bij de zorg voor onze patiënten, maar hebben we ook aandacht voor de mens achter de dokter. Zeker na een acute situatie zorgen we goed voor elkaar en ondersteunen we elkaar waar dat kan en nodig is. In de zorg voor mijn patiënten blijf ik zo dicht mogelijk bij mezelf en als het moeilijker wordt, bedenk ik wat ik zelf als ouder prettig zou vinden in een dergelijke situatie. Ik merk dat dat voor veel ouders en patiënten fijn is.
Het ontwapenende en onvoorspelbare van een kind maken mijn vak, wat mij betreft, tot het mooiste en meest afwisselende beroep dat er is. Juist op die momenten dat je het niet verwacht krijg je een glimlach, zing je samen een liedje van Kinderen voor Kinderen (en nee, ik kan níet zingen) of verrast een kind je door zich super stoer te laten prikken of middenin een gesprek een totaal irrelevant verhaal over een dierentuinbezoek te vertellen. Heerlijk vind ik dat. Want ook al is er veel verdriet, angst of onzekerheid: een kind blijft gewoon kind. Wat mijn werk daarnaast uitdagend maakt, is het verschil in leeftijden, ontwikkelingsniveaus en daarbij behorende ziektebeelden. Iedere dag is anders en iedere dag word je wel ergens door verrast of uitgedaagd.
In het laatste jaar van mijn opleiding tot kinderarts ben ik moeder geworden. Dat was in het begin behoorlijk wennen en zoeken naar een nieuwe balans. Ik werkte veel en had thuis ook iemand die me heel hard nodig had. Gelukkig is dat voor veel collega’s herkenbaar en helpt het om het daar samen over te hebben. Een oppas aan huis en later ook een stukje ouderschapsverlof gaven meer rust. Ik werk nu de ene week drie dagen en de andere week vier. Daar komen dan nog wel de diensten bij. Nu de kinderen naar school gaan, heb ik zelfs weer tijd voor mezelf. Heerlijk! Het geeft meer flexibiliteit en brengt de balans terug. Ik heb hierdoor ook het wielrennen weer kunnen oppakken. Als AIOS heb ik heel wat Limburgse heuvels beklommen; voor mij een goede manier van ontspanning voor of na een drukke werkdag. Zo maak ik mijn hoofd even helemaal leeg. Mijn man is medisch specialist en heeft ook wisselende diensten. We genieten daardoor extra van de tijd die we samen vrij zijn en die we met ons gezin kunnen doorbrengen. Een uitje, samen ergens wat drinken of gewoon in en rond het huis wat rommelen, daar laden we als gezin helemaal van op.”