Nikki: ‘’Toen ik destijds vernam dat ik stage ging lopen op neurologie was ik niet direct enthousiast. Maar het beeld van dit specialisme is anders dan de realiteit. Ik denk dat er, ook in de schoolbanken, geen realistisch beeld wordt geschept van neurologie. Het is zoveel meer uitdagender dan men denkt”. Veerle is het daarmee eens: ‘’Het imago kan beter. Vaak denken jonge verpleegkundigen dat de werkzaamheden vergelijkbaar zijn met die in een verzorgingstehuis. Maar het is veel breder dan dat. Een grote uitdaging is het communiceren met sommige patiënten. Maar door ervaring leer je hiermee omgaan. Desnoods letterlijk met handen en voeten”.
Kenmerkend aan neurologie is volgens Nikki en Veerle het feit dat patiënten vaak voor een langere periode in het ziekenhuis verblijven. ‘’Dit biedt kansen om een band met bepaalde patiënten op te bouwen en daarmee een langere periode ondersteuning te bieden in hun herstelproces. Sommige patiënten kennen wij inmiddels goed omdat ze hier vaker komen. Je leert ze daardoor op een hele bijzondere manier kennen”, aldus Nikki. Veerle deelt deze ervaring: ‘’De combinatie tussen fysiek zorg bieden en de patiënt psychisch en sociaal ondersteunen geeft mij veel energie. Je krijgt daarbij soms ook te maken met verwarde patiënten die soms agressief kunnen reageren. Gelukkig heb ik geleerd hoe ik hiermee om kan gaan”.
‘’Ik voelde mij direct welkom op afdeling Neurologie. Mijn eerste ervaring met een patiënt met afasie was lastig. Ik had geen idee hoe ik het beste kon handelen, maar van mijn collega’s kreeg ik direct wat handvatten aangereikt. Verder was het vooral een kwestie van werkervaring opdoen. Maar alles helpt wanneer je werkt in een veilige en prettige omgeving’’, vertelt Nikki. Veerle voegt daaraan toe dat ze de samenwerking met collega’s erg prettig vindt. ‘’Bij VieCuri voel ik mij echt een collega van iedereen, ongeacht of iemand verpleegkundige, teamleider of arts is’’.
Erg bijzonder vond Nikki het moment waarop een patiënt voor het eerst na zeventien jaar weer naast zijn vrouw kon slapen. “We wisten dat deze patiënt niet lang meer te leven had. Zijn laatste wens was om nog een laatste keer naast zijn vrouw te slapen. Tijdens onze dienst hebben we een extra bed naast dat van hem geplaatst. En zodoende hebben deze patiënt en zijn vrouw voor de laatste keer als echtpaar naast elkaar geslapen. De patiënt overleed relatief snel hierna. Maar zijn familie was ons ontzettend dankbaar voor deze actie”.
Een ander bijzonder moment dat Nikki en Veerle samen hebben meegemaakt was de zorg voor een patiënt die plots volledig zorgafhankelijk was. ‘'Om ondanks de hoge werkdruk soms echt de tijd te kunnen nemen voor iemand in zo’n heftige situatie, geeft voldoening. Aan het eind van de dag hadden wij echt het gevoel dat we in positieve zin hebben kunnen bijdragen aan zowel de fysieke als de mentaal emotionele toestand van deze patiënt. Daarbij was er tussendoor ook ruimte voor een grapje en gezelligheid. Ook dat moet kunnen op het juiste moment.''
Voor zowel Nikki als Veerle zijn er volop ontwikkelmogelijkheden binnen VieCuri. Nikki: ‘’Na mijn afstuderen vond ik het wel even genoeg. Maar inmiddels begint het weer te kriebelen. Ik sta dan ook open voor bijvoorbeeld de neuro-opleiding, zodat ik mijzelf nog verder kan specialiseren binnen dit interessante vakgebied’’. Ook Veerle staat open voor een verdere specialisatie in de toekomst: ‘’Ik zit goed op mijn plek en ik werk hier nog niet zo lang. Dus haast heb ik niet. De opleiding tot oncologieverpleegkundige spreekt mij wel aan. Mijn interesse in deze specialisatie is ontstaan toen ik de minor oncologische zorg volgde. Maar we zullen zien wat de toekomst brengt’’.